Blogster Cato: “In Brussel heerst een ‘je m’en fous’-mentaliteit”

Soms heb je van die personen. Mensen waarvan het enthousiasme, de creativiteit en de ondernemingszin gewoonweg afspat, zélfs al gaat hun gezicht voor de helft verscholen achter een mondmasker. Cato Beljaars (25) is zo iemand. Op haar Instagramblog Weird Things In Brussels speurt ze naar fotogenieke pareltjes in onze hoofdstad. De enige voorwaarde? Er moet een hoek af zijn! "Er zijn al genoeg perfecte foto's op Instagram. Ik wil het afgerafelde randje van Brussel laten zien."

Een donderdagavond in Sint-Gillis. De werkdag is gedaan en de moslimgemeenschap maakt zich op voor de iftar, de eerste maaltijd na zonsondergang tijdens de ramadan. Gevolg: op straat is het een drukte vanjewelste. Maar daar trekt Cato zich niets van aan. Behendig gidst ze me langs luidruchtige fruitverkopers en aanstormende auto’s. Ze lijkt één te worden met de met de verkeerschaos in de Brusselse deelgemeente. “Hier in dit stukje van de hoofdstad, Sint-Gillis, vind ik wel heel vaak leuke dingen om te fotograferen. Er gebeurt hier continu wel iets en er is altijd leven op straat. Maar het is niet omdat deze wijk wat armer is, dat er daarom per se meer leuke dingen te ontdekken zijn. Ook in de meer gegoede buurten van Brussel kan je leuke foto’s maken.”

Terwijl ik mijn volledige focus op de weg en de voorbijrazende voertuigen richt om maar niet van mijn sokken gereden te worden, scant Cato de hele omgeving. Minutieus inspecteert ze elke vuilbak, iedere berg zwerfvuil en alles winkeletalages. “Het is best wel intensief om constant aandachtig te blijven. De zaken die ik fotografeer zijn immers vaak wat verborgen in het straatbeeld. Enkele weken geleden ben ik zo eens een dag op ontdekkingstocht geweest in Laken en die avond was ik echt stikkapot omdat ik gewoon altijd op mijn hoede moest zijn om geen leuke beelden te missen.”

Het mooie in de lelijkheid

Cato’s blog bestaat nog maar twee maand, maar ondertussen heeft ze met amper 37 foto’s toch al een kleine 1300 volgers weten te bereiken. “Er is blijkbaar toch wel een publiek voor mijn foto’s. Natuurlijk bestaan er al verschillende fotoblogs op Instagram die Brussel in de kijker zetten, maar daarop verschijnen alleen maar idyllische foto’s van de stad. Ik probeer een beetje het mooie in de lelijkheid te zien.” Het project Weird Things In Brussels ontstond eerder bij toeval, vertelt de blogster: “Ik ben altijd wel een creatieve persoon geweest die steeds op zoek ging naar nieuwe uitdagingen. Een tijdje geleden moest ik als oefening voor een fotografiecursus foto’s nemen in mijn straat. Een heel klassieke opdracht, maar toen ontstond wel het idee om me te focussen op de vreemde, komische en eigenaardige zaken die op straat verstopt zijn. Vaak zijn dit maar details waar de gewone passant straal voorbijloopt.”

De foto’s die Cato zo verzamelde, kwamen uiteindelijk op Instagram terecht onder de naam Weird Things In Brussels. “Het concept had eigenlijk meteen succes en er kwamen veel toffe reacties. Het is bijzonder leuk dat mijn volgers zo de interactie opzoeken. Mensen sturen me hun eigen afbeeldingen door en posten in de commentsection woordspelingen op de foto’s. Dan merk je wel echt dat de blog leeft.”

Geen strikte wetenschap

Ondertussen zijn we al enkele van Cato’s foto’s in levenden lijve tegengekomen. Van een enorme vijf die op een voordeur werd geschilderd, over twee paar sneakers bengelend aan een elektriciteitskabel (een herinnering aan een geslaagde skatetruc of eerder een signaal dat er hier drugs verkocht wordt, de betekenis blijft onduidelijk), tot een fout gespelde ‘sandwish’ op het neonbord van een bakkerij. Niets is veilig voor het fototoestel van Cato. “Een foto nemen die veel likes oplevert, is geen strikte wetenschap. Het is altijd een beetje zoeken wat werkt en soms pakt je foto niet helemaal uit zoals je gewild had. Natuurlijk moeten je volgers meteen geïntrigeerd zijn door het beeld. Op Instagram gaat alles snel dus is er geen tijd om veel over een afbeelding na te denken. Wel probeer ik mijn beelden altijd een zweem van mysterie mee te geven. Zo kunnen mijn volgers hun eigen verhaal verzinnen bij de foto.”

Steeds dieper leidt Cato me Sint-Gillis in. Uitbundig vertelt ze over haar trouwste fans, haar mama en diens vriendinnen. Plots stopt ze en toont ze me zowaar een autowinkel voor kinderen, no joke. “Grappig toch! Wat ik heel belangrijk vind, is dat de mensen mijn foto’s kunnen lachen en dat ze een positieve sfeer uitdragen, want op internet zijn mensen vaak snel boos. Online kom je vaak zure en cynische comments tegen, maar zo’n reacties heb ik nog niet gekregen. Gelukkig, want ik zou me dat wel aantrekken.”

Typisch Brussel

De wandeling eindigt op een bankje aan het Bethlehemplein. Een knalrode schuifaf zuigt alle aandacht naar zich toe. “Dit is een foto die Instagram niet gehaald heeft”, vertelt Cato. “Ik vond het contrast hier wel heel leuk: die vrolijke glijbaan met daarrond die mannen die op de bankjes hangen. Zeker als je weet dat dit niet het beste plein van Sint-Gillis is en dat hier wel eens drugs verhandeld wordt. Maar ik vond dat dat contrast niet echt pakte op beeld. Zo dat esthetische van bepaalde scènes zien, daarin ben ik nog volop aan het groeien.” Maar wat maakt van Brussel nu net zo’n fotogenieke stad? Er zijn immers nog tal van andere steden in België waar je ook leuke foto’s kunt nemen. “Misschien dat Weird Things In Brussels zich ook evengoed in Gent kon afspelen, dat is mogelijk. Maar in Brussel heerst er meer een ‘je m’en fous’-mentaliteit. Alles is hier net dat tikkeltje slordiger en die nonchalance levert vaak leuke beelden op. Mensen moeten mijn foto’s zien en denken: ‘Aah, dat is nu eens typisch Brussel!’.”

Kan je niet genoeg krijgen van Cato en haar Weird Things In Brussels? Klik dan hier!

Alle afbeeldingen zijn overgenomen met toestemming van de fotografe.