Ode aan een Verrukkelijk Viaduct

Op een steenworp afstand van Brussel doorklieven tonnen staal, beton en asfalt ostentatief het luchtruim. Het Viaduct van Vilvoorde, de grande dame van de Belgische verkeersinfrastructuur, is voor heel veel mensen een verplicht nummertje in hun dagelijkse woon-werkverkeer. En ja, in dit geval hoort Viaduct wel degelijk met een dikke, grote hoofdletter geschreven te worden.

“Weg lelijk gedrocht en weg duur onderhoud!” Met deze woorden begint de discussiepagina over het Viaduct op het motorforum 2fast4u. Anderen noemen het dan weer een “bouwkundig meesterwerk” en een “huzarenstuk”. Het Viaduct van Vilvoorde, of het Viaduct Zeekanaal Brussel-Schelde zoals haar officiële naam luidt, roept bij veel mensen duidelijk uiteenlopende emoties op. Maar over een punt zijn de meesten het wél eens: de brug is niets minder dan een monumentale constructie.

(Bron: PhotoNews)

Ontzagwekkende cijfers

Vierenveertig kolossale pijlers torsen maar liefst 1700 meter aan rijweg de hoogte in. Met een breedte van veertig meter biedt de brug plaats voor drie rijstroken en een pechstrook, en dit in beide richtingen natuurlijk. Een duizelingwekkende 1,6 miljard frank werd uitgetrokken voor de constructie van het gevaarte die vier jaar in beslag nam, van 1974 tot 1978. En mocht je nog niet aan het duizelen zijn van deze ontzagwekkende cijfers: op een hoogte van vijfendertig meter razen dagelijks een indrukwekkende 182 000 (!) voertuigen naar hun bestemming. Nu ja ‘razen’, bij veel chauffeurs schiet het stressniveau gevaarlijk de hoogte in bij het horen van de naam Viaduct van Vilvoorde. De brug is namelijk een van de drukste bruggen van heel Europa waardoor automobilisten er vaker stilstaan dan hen lief is.

Duizenden minnaars en minnaressen

Maar net als de meeste dames van middelbare leeftijd heeft ook het Viaduct al wat cosmetische ingrepen ondergaan. Zo werd ze in 2011 al eens stevig onder handen genomen, onder meer met verbeteringen aan het blussysteem en een vernieuwing van de vangrails. En dat is nog niet alles. Volgend jaar start een vijf jaar durend renovatieproject waarbij de overheid bereid is om 260 miljoen euro te spenderen aan het Viaduct der viaducten. Een broodnodige renovatie want doordat duizenden minnaars en minnaressen haar dagelijks per wagen bezoeken, is haar voorspelde levensduur geslonken van honderd naar zeventig jaar. Gelukkig zijn we nu verzekerd dat de brug met haar sierlijke silhouet de Brusselse skyline zal verfraaien voor de komende vijftig jaar.

Bouw van het Viaduct (Bron: Pintrest, Fatima Ualgasi)

Schoonheidsfoutje

Ondanks haar karakter als onbuigbare femme fatale, heeft ook het Viaduct enkele toegevingen moeten doen. Zo moest ze nog voor haar eigenlijke constructie verdragen dat de afstotelijke Renaultfabriek van Vilvoorde haar ranke pijlers zou bezoedelen. De eigenaars van de Franse autofabrikant hadden namelijk in al 1950, twintig jaar voor de aanleg van de brug, kunnen regelen dat hun site geen plaats moest maken voor de verdere uitbouw van de ring rond Brussel. Als oplossing werden de pijlers van de toekomstige brug simpelweg in de fabriek gebouwd toen deze werd opgetrokken. Een spijtige zaak want bij de constructie van het Viaduct bleken de pijlers niet bruikbaar. Ondanks dit schoonheidsfoutje trekt het Viaduct aan het langste eind aangezien ze met haar imposante verschijning de mistroostige Renaultfabriek vrijwel geheel in de schaduw werpt.

Net om hulde te brengen aan haar monumentale status verdient het Viaduct van Vilvoorde het om met een hoofdletter geschreven te worden! Want ondanks haar ietwat getormenteerde uiterlijk en grauwe kleurenpalet vormt zij in al haar grootsheid het fonkelende pronkstuk van (de ring rond) Brussel.

Bekijk zeker ook de liefdesverklaring van Kobe Ilsen aan het Viaduct van Vilvoorde in de reeks ‘#weetikveel’ op één.